Fundacja Audiodeskrypcja
Drzwi do kultury i sztuki

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 13, styczeń 2011 15:22

Przykład:

[scena rozgrywa się na tle głośnego dźwięku dobiegającego zza okna]

Audiodeskrypcja:

Mężczyzna siedzi przy stole. Głowę pochyla nad książką. Kciukami zatyka uszy.

     By opisać lokalizację i rozmieszczenie obiektów względem siebie w przestrzeni używaj wyrażeń przyimkowych oraz pochodzących od nich przysłówków np. na, u, za, po, pod, nisko, zza, koło, przy, wzdłuż, ponad, wysoko, od, ku. W opisie najpierw ustal konkretny punkt odniesienia względem, którego opisujesz położenie obiektu w przestrzeni. Zachowuj ciągłość i konsekwencję w opisie. Nagłe zmiany punktu odniesienia często wywołują dezorientację widza niewidomego. Nie wystarczy informacja, iż obok stołu stoi krzesło, by widz niewidomy potrafił dokładnie wskazać lokalizację krzesła przy stole.

Przykład:

Audiodeskrypcja:

Stół. Po prawej krzesło.

lub:

Stół. Przed nim, po prawej krzesło.

lub:

Stół. Po prawej krzesło tyłem.

     Zwróć uwagę, w jaki sposób każde słowo kształtuje obraz w wyobraźni. Unikaj przenośni, które zmieniają znaczenie słów. Pamiętaj, iż opisujesz rzeczywisty obraz, więc opisuj go zgodnie z prawdą, tak by każde słowo miało swój konkretny desygnat np. używając słowa "słoń", jego desygnatem powinien być obiekt, o którym można zgodnie z prawdą powiedzieć, że jest słoniem. Nie opisuj obiektów podając własne skojarzenia np. budynek przypomina …. Pamiętaj, iż każdy widz niewidomy podobnie jak widzący może dysponować inną warstwą skojarzeniową konkretnego słowa, konkretnego obiektu, a w związku z tym również percypowanych charakterystycznych cech tego obiektu. Opisuj zatem obiekty uwydatniając jego charakterystyczne cechy, tak by widz niewidomy mógł sam tworzyć własne skojarzenia.