Fundacja Audiodeskrypcja
Drzwi do kultury i sztuki

Szczegóły

Opublikowano: czwartek, 13, styczeń 2011 15:22

Przed przystąpieniem do tworzenia audiodeskrypcji należy dobrze rozpoznać styl, gatunek i treść produkcji, by móc stworzyć odpowiedni plan opisu oraz dobrać właściwe słownictwo. Przykładowo do audiodeskrypcji dokumentalnych filmów przyrodniczych zaleca się stosowanie powszechnie znanych pojęć przyrodniczych, a nie skomplikowanej nomenklatury przyrodniczej. Audiodeskrypcja powinna opisywać zjawisko, a nie określać jego nazwy. Audiodeskrypcja w filmach dokumentalnych nie powiela słów narracji, która poprzez komentarze do obrazu, sceny, generuje u odbiorcy poczucie obcowania z nim, lecz opisuje otoczenie, tło, na którym pojawia się obiekt opisywany przez lektora w filmie.

Przykład:

Lektor w filmie:

Las stwarza korzystne warunki życia wielu gatunkom zwierząt, które znajdują w nim dostateczną ilość pokarmu i bezpieczne kryjówki.

Audiodeskrypcja:

Pomiędzy wrzosami przechodzi szary jeż.

     Jeśli narracja filmu dokumentalnego obejmuje opis jednego, wybranego fragmentu obrazu i pozostawia dłuższą przerwę jedynie z dźwiękami natury, wówczas warto opisać tło lub pozostałe treści obrazu, które wzbogacą jego odbiór.

Przykład:

Lektor w filmie:

A oto pasikonik śpiewający. Nasz bohater postanowił wspiąć się po źdźble trawy na wyższe piętro krzewu jeżyny.

Audiodeskrypcja:

[po słowach lektora]

Pasikonik zawieszony jest „grzbietem do dołu”. Obejmuje źdźbło kończynami. Wdrapuje się kilka centymetrów po skosie w górę. Ześlizguje się. Wspina się ponownie. Zjeżdża po źdźble.

Lektor w filmie:

Zmagania godne Syzyfa.