Propozycja zapisów z dn. 04.06.2009 r. ws. Ustawy o zadaniach publicznych w dziedzinie usług medialnych
- Szczegóły
- Utworzono: czwartek, 04, czerwiec 2009 16:01
- Opublikowano: czwartek, 10, wrzesień 2009 14:01
- Odsłony: 49720
Propozycja zapisów w ustawie o zadaniach publicznych w dziedzinie usług medialnych przekazana dnia 04 czerwca 2009 r. Przewodniczącemu Senackiej Komisji Kultury i Środków przekazu Piotrowi Łukaszowi Andrzejewskiemu.
1) Art. 11, ust. 3, dodać pkt. 4a w brzmieniu:
a) z tłumaczeniem na język migowy,
b) z napisami,
c) z audiodeskrypcją;”
Propozycja zmian części zapisu w rozdziale 2, art. 3, pkt. 12
Definicja audiodeskrypcji
Uzasadnienie
Dyrektywa 2007/65/2009 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 11 grudnia 2007 roku zwana dyrektywą „o audiowizualnych usługach medialnych” zarówno w preambule (motyw 64 i 67) , jak i w części normatywnej (art. 3c) zachęca państwa członkowskie Unii Europejskiej aby dostawcy usług medialnych podlegający ich jurysdykcji zapewniali dostępność swych usług dla osób z niepełnosprawnością narządu wzroku lub słuchu. Dyrektywa wymienia także środki pozwalające osiągnąć taką dostępność, a więc: tłumaczenie na język migowy, napisy dla niesłyszących, audiodeskrypcję oraz prostą w obsłudze nawigację. Państwa członkowskie Unii Europejskiej mają obowiązek implementacji dyrektywy do prawa krajowego do 19 grudnia 2009 roku.
Szacuje się, że w skali Polski osób mających poważne problemy z widzeniem i słyszeniem utrudniającym odczytywanie informacji, oglądanie telewizji, słuchanie radia i innych przekazów dźwiękowych i wizualnych jest ponad 200.000 (słownie dwieście tysięcy). Niepełnosprawność wzroku i słuchu stanowi bardzo często barierę nie do pokonania w dostępie do mediów i szeroko pojętych dóbr kultury. Trzeba pamiętać, że ze względu na proces starzenia się społeczeństwa, problemy te mogą dotknąć każdego obywatela.
Rozwiązania dotyczące stosowania różnego rodzaju ułatwień dostępu do mediów elektronicznych (napisy, tłumaczenie na język migowy czy audiodeskrypcja) dla osób z niepełnosprawnością wzroku lub słuchu występują w wielu krajach, m.in. w Wielkiej Brytanii, Francji, Irlandii, Hiszpanii, Włoszech, Norwegii, Belgii, Republice Czeskiej, Bośni i Hercegowinie. W niektórych przypadkach wymogi stosowania takich udogodnień obejmują zarówno nadawców publicznych, jak i koncesjonowanych nadawców prywatnych.