Konsultacja ws. implementacji dyrektywy 2007/65/WE o audiowizualnych usługach medialnych
- Szczegóły
- Utworzono: poniedziałek, 24, sierpień 2009 21:09
- Opublikowano: niedziela, 30, sierpień 2009 18:09
- Odsłony: 150125
Proste w obsłudze menu nawigacyjne.
Jedna z innowacji dyrektywy AVMS dotyczy wprowadzenia – po sugestii ze strony Parlamentu Europejskiego – przepisów mających na celu ułatwienie dostępu do audiowizualnych usług medialnych dla osób z niepełnosprawnością. Zgodnie z punktami preambuły 64 i 67 które nawiązują do kwestii dostępności, do środków pozwalających na osiągnięcie dostępności audiowizualnych usług medialnych zaliczono także proste w obsłudze menu nawigacyjne.
Fundacja Audiodeskrypcja zwraca uwagę, iż nie zostało ono uwzględnione w założeniach do nowelizowanej ustawy.
Wprowadzenie zapisu dotyczącego stosowania prostego menu nawigacyjnego, jako środka ułatwiającego, a nawet umożliwiającego odbiór usług audiowizualnych jest niezbędne ze względu na ograniczenia percepcyjne osób z niepełnosprawnością wzroku i słuchu. Uruchomienie usługi audiodeskrypcji, napisów, języka migowego może okazać się niemożliwe bez prostego menu nawigacyjnego. Aby móc zapewnić osobom z niepełnosprawnością wzroku i słuchu dostęp do telewizji, jako źródła wiadomości, kultury, rozrywki i informacji, muszą one mieć również zapewniony dostęp do oferowanych programów i sprzętu telewizyjnego.
Potrzeba Dostępnego sprzętu telewizyjnego umożliwiającego odbiór usług audiowizualnych.
Polska jak do tej pory nie posiada postanowień dotyczących dostępności sprzętu telewizyjnego w swych ramach prawnych.
Warto jednak zwrócić uwagę na ten aspekt w kontekście telewizji satelitarnej, telewizji kablowej oraz cyfryzacji telewizji naziemnej. Telewizja cyfrowa bowiem dysponuje potencjałem zwiększenia dostępu do usług audiowizualnych osobom z niepełnosprawnością wzroku i słuchu. Telewizja cyfrowa stwarza możliwość wdrażania i oferowania takich usług jak audiodeskrypcja, napisy, język migowy oraz proste menu nawigacyjne, znacznie łatwiej niż transmisja analogowa. Słusznym zatem jest by już teraz, w fazie planowania, uwzględnić aspekt dostępności sprzętu telewizyjnego, dekoderów, przystawek, dla osób z niepełnosprawnością wzroku i słuchu.
Nie powinno to być jednak specjalne rozwiązanie sprzętowe przeznaczone jedynie dla osób z niepełnosprawnością wzroku i słuchu, co znacznie zwiększyłoby jego koszt, lecz rozwiązanie sprzętowe stosowane powszechnie i w pełni dostępne. Ku temu ma nakłaniać producentów także the European eAccessibility Communication.
http://www.euroblind.org/fichiersGB/access-TV.html
http://www.tinyurl.pl?vK4T4BPw
W nowelizowanej ustawie powinny znaleźć się zatem zapisy, które byłyby skorelowane z konkretnymi zobowiązaniami dotyczącymi dostępności oferty programowej, nałożonymi na operatorów telewizyjnych, ale także z zobowiązaniami dotyczącymi dostępności sprzętu telewizyjnego, dekoderów, przystawek nałożonymi na podmioty rozprowadzające ten sprzęt.
Dodatkowo przepisy prawne powinny zobowiązywać zarówno operatorów telewizyjnych oraz podmioty rozpowszechniające sprzęt do upewnienia się, że ich oferta jest dostępna dla osób z niepełnosprawnością wzroku i słuchu. Ważne jest przy tym by były to zapisy wiążące i by konieczne było ich wdrożenie w konkretny sposób.
Grupa robocza w sprawie dostępu osób niepełnosprawnych do audiowizualnych usług medialnych. Dokument zawierający podstawowe informacje porównawcze:
http://www.epra.org/content/english/press/papers/Tallinn/wg2_access_disabled_EPRA_2009_04_final.pdf
http://www.tinyurl.pl?2lwtc5Ba
Z doświadczeń innych krajów wynika, iż brak mechanizmu wdrożeniowego służącego realizacji tego przepisu, sprawia, iż tym samym jest on stosowany w bardzo ograniczonym zakresie i wyłącznie przez nadawców publicznych.
W kwestii finansowania środków dostępności oraz obowiązków w tym zakresie są one zazwyczaj dostosowywane w zależności od udziału widowni i przychodów. Na przykład w Wielkiej Brytanii kodeks dostępu ma zastosowanie do większości popularnych kanałów, tzn. tych ze średnim udziałem widowni we wszystkich brytyjskich gospodarstwach domowych na poziomie 0,05% przez okres 12 miesięcy, które mogą pozwolić sobie na spełnienie celów w zakresie dostępu przez przekazanie na ten cel do 1% swoich przychodów ogółem. Zobowiązania dotyczące usług publicznych (które zazwyczaj obejmują zasady dostępności) nałożone na nadawców publicznych są finansowane z opłaty licencyjnej.